5 September 2016, Rifugio Alimonta, Brenta Dolomieten
Rifugio Alimonta, in het hart van de Brenta Dolomieten. Op een prachtige dag hebben Bart en ik de imposante Via delle Bocchette Centrale overwonnen. Via trappen, kabels en smalle uitgehakte paadjes bracht deze Via Ferrata ons van Rifugio Pedrotti naar het zonovergoten terras van Rifugio Alimonta. Ruim drie uur zaten we met onze ruggen tegen een opgewarmde rots na te genieten van het uitzicht. Na het diner begon het schouwspel. De zon zakte naar de horizon en zette de dolomietenreuzen in een feloranje gloed. Langzaam namen de schaduwen bezit van de rotswanden, tot het laatste stukje de toppen nog maar net raakte. De sluiter maakt overuren om de feloranje rotsbastions vast te leggen.
Dan is het over en uit met de zon. De eerste sterren verschijnen al snel en de nacht neemt bezit van het Brentamassief. Met de camera op statief, de sluiter open en een pul bier in onze koude handen, maken we een praatje met de huttenwaard. “Wacht nog even tot na tien uur, dan maak ik het licht in de hut helemaal uit en valt ook het laatste strooilicht weg”, luidt zijn tip. Ik experimenteer met verschillende sluitertijden, van relatief kort tot meer dan tien minuten. Dan wordt het tijd om de pul leeg te drinken en ons bed op te gaan zoeken. Morgen staat de volgende Via Ferrata op de planning.
Nikon D7000 met Tokina AT-X Pro 12-24mm f 4.0 op 12mm, 30 seconden, f/5.6 bij 100 ISO, triggertrap en statief
